Na blogu pojawia się nowy cykl, w którym będziemy przedstawiać, naszym zdaniem, ważne i ciekawe książki, które mogą pomóc rozumieć więcej, uporządkować myśli i zadbać o higienę psychiczną głowy. Na pierwszy rzut przedstawimy „Porozumienie bez przemocy. O języku życia”, autorstwa M. B. Rosenberg.
Na wstępnie należy zaznaczyć, że nie jest to poradnik, ani książka o coachingu życia. Znacznie bliżej jej do pozycji akademickiej, ale też nie popadającą w przesadyzm. Nie znajdziemy w niej mądrych naukowych definicji, które skutecznie potrafią odstraszyć i zniechęcić do dalszego czytania. Zamiast tego, dostajemy dość przystępną książkę, która napisana jest językiem przystępnym dla każdego, przez człowieka, który wiedział, co znaczy dobra komunikacja.
Na kolejnych stronach Rosenberg przedstawia czytelnikowi, w jaki sposób można, a nawet należy się komunikować w najróżniejszych sytuacjach. Co najważniejsze każdy aspekt przedstawiany jest czytelnikowi konkretnie i nie traktuje go jak głupka. Autor wielokrotnie schodzi głębiej dokonując analizy opisywanego zagadnienia, dzięki czemu odbiorca rozumie nie tylko sam efekt, ale i przyczynę występowania danych stanów. Jest to niewątpliwy atut, ponieważ wiele książek z zakresu psychologii przedstawia płytkie przedstawienie tematu. Pozycja podzielona jest na czternaście głównych rozdziałów i dotyczy takich kwestii, jak: osądy moralne, porównania, ocenianie, empatia, wyrażanie uczuć, branie odpowiedzialności za słowa, zrozumienie samego siebie, mediacje czy wyrażanie gniewu. Autor przedstawia nam sposoby, aby nasz język stał się zrozumiały dla innych, uczy nas odpowiedzialności oraz, co najważniejsze, transparentności w wyrażaniu emocji.
Po przeczytaniu książki nie sposób jest nie zmienić własnego podejścia do drugiego człowieka, przede wszystkim z uwagi na zrozumienie mechanizmów powstawania emocji w naszej gestykulacji oraz słów. Jednocześnie człowiek zauważa schematy, którymi posługujemy się na co dzień – te dobre, złe i wymuszone. Trzeba jednak zaznaczyć, że nie ma gwarancji zmiany. Gwarantowane jest jedynie zaciekawienie tematem, a dopiero własna praca w oparciu o m.in. pozycję Rosenberga, potrafi dać wymierny efekt.
Jest to książka warta polecenia i jedna z tych, które każdy z nas powinien przeczytać w życiu. Chociażby z uwagi na zrozumienie drugiego człowieka przez empatyczny odbiór i komunikację językiem serca. Przypomina również, że często to nie słowa wyrażają najważniejsze emocje. Wystarczy widzieć zamiast patrzeć i usłyszeć ze zrozumieniem, zamiast słuchać.
Bez kategoriiŚwietną historię o empatii opowiedziała mi dyrektorka pewnej szkoły eksperymentalnej. Otóż wróciła kiedyś z przerwy obiadowej i zastała w swoim gabinecie Milly, uczennicę jednej z klas podstawowych. Dziewczynka była wyraźnie przygnębiona. Dyrektorka usiadła obok niej, a wtedy Milly spytała:
– Pani Anderson, czy zdarzył się pani kiedyś taki tydzień, kiedy na każdym kroku robiła pani komuś krzywdę, i to całkiem niechcący?
– Tak – odparła dyrektorka. – Chyba rozumiem, co masz na myśli.
Na to Milly zaczęła szczegółowo opowiadać, co jej się w tym tygodniu przytrafiło.
– Byłam już mocno spóźniona na bardzo ważne zebranie – opowiadała dalej dyrektorka. – Siedziałam w płaszczu i niecierpliwiłam się, bo wiedziałam, że czeka na mnie spora grupa ludzi, więc zapytałam: „Milly, co mogę dla ciebie zrobić?”. Milly wyciągnęła ręce, chwyciła mnie za ramiona, spojrzała mi prosto w oczy i powiedziała bardzo stanowczym tonem: „Pani Anderson, niczego nie musi pani robić. Niech pani tylko posłucha.”
– Była to jedna z najważniejszych lekcji, jakie dostałam w życiu – ciągnęła pani Andreson – a w dodatku udzieliło mi jej dziecko.