Pojęcie miłości w kulturze i popkulturze przybiera różną formę i ciężko jest spiąć klamrą wszystkie definicje tego słowa. Do tego, czy o miłości możemy mówić i pisać jako o słowie, skoro dla wielu z nas jest to doznanie niemalże metafizyczne? Doznanie, które często, wymyka się spójnej logice? Książka Bogdana Wojciszke „Psychologia miłości”, prezentuje czytelnikowi podejście współczesnej nauki do tytułowego zagadnienia. Stara się skonfrontować nasz intelekt z definicją niemalże matematyczną i rozkłada miłość od stanu zauroczenia do jej zakończenia. Wywala do góry nogami naszą wiedzę i pokazuje, że to co do tej pory uważaliśmy za miłość, ma pewny logiczny ciąg, który może mieć swoje konsekwencje.
Zacznijmy od najważniejszego. Wiele osób może mieć problem z zestawieniem miłości z pojęciami naukowymi i spojrzeniem na nią przez pryzmat badań, logiki i pewnej statystki. Można ulec wrażeniu, że robiąc to, miłość straci swój romantyczny wymiar, ale nic bardziej mylnego. Takie spojrzenie może sprawić, że samo doświadczenie miłości znacznie się zmieni i będzie bardziej świadome. Dodatkowo, prezentowane treści prowadzą czytelnika przez każdy aspekt uniesienia. Zaczynając od zauroczenia, a kończąc na rozpadu związku. Można śmiało przyjąć, że powyższe obawy są charakterystyką pierwszego rodzaju czytelnika, bo drugi, zdecyduje się na książkę, posiadając już pewien zasób wiedzy. Nie zmienia to jednak faktu, że książka jest niemalże dla każdego.
Autor daje czytelnikowi siedem głównych rozdziałów. Przedstawia w nich bardzo obszerną wiedzę o miłości, prezentując ją z każdej strony i opisując w sposób wyczerpujący i co ważne, nie traktuje czytelnika jak idioty. Fakty, które są przedstawiane, poparte są badaniami naukowymi wybitnych profesorów, a zestawione ze sobą prowadzą do ciekawych konkluzji. Jednak to co może zniechęcić czytelnika, to matematyczne ujęcie miłości. W książce często pojawiają się liczby i tabelki, które reprezentują liczbową moc miłości. Takie podejście może przyprawić niektórych o ból głowy, ale taka właśnie jest miłość. Przedstawiona jest tutaj naga, bez otoczki zidiociałych komedii i wyidealizowanych banałów. Do tego, dzięki temu obalane są głupie mity. Kultura prezentuje miłość, która nie istnieje, a kult romantyzmu jest jedynie mglistym przedstawieniem jej istoty. Rozmija się z nim i to bardzo.
Sam uważam miłość za uczucie szalenie mocne i niemalże tak samo destrukcyjne. Puste, obrzydliwe i pozbawiające sensu życia jak największa tragedia. Książka nie jest obojętna, na ciemniejszy aspekt miłości. Prezentuje jak przebiega proces rozpadu związku i zakończenia darzenia kogoś uczuciem. Jest w tym bezlitosna. Jednak pozwala to na późniejsze spojrzenie na niniejszy tytuł jak na pewną przestrogę i zarazem kierunkowskaz naszego uczucia.
Czytelnik zaznajamia się z powstawaniem związków przyczynowo skutkowych, każdego z etapów miłości, a wszystko zaprezentowane jest w sposób przystępny.
Napiszę, to raz jeszcze. Jest to książka naukowa, nie poradnik o szukaniu miłości. Jednocześnie, to zaledwie wstęp do strasznie szerokiego pojęcia, jakim jest miłość. Niemniej, jest to pozycja bardzo dobra i nie bojąca się podniesienia tematów ciężkich i niewygodnych.
Każda miłość ma początek w mózgu. Zwierzęcy atawizm i nawyki sprawiają, że patrzymy z rumieńcem na tą a nie inną osobę. Nie jesteśmy wyjątkowi i nasza miłość też nie jest. Jest efektem precyzyjnie zaplanowanej ewolucji i tylko minimalnego, praktycznie niezauważalnego naszego wkładu. Miłości daleko do modelu, który pokazywany jest na jarzącym się ekranie telewizora. Nie przychodzi sama, jest wynikiem pracy, a brak jej utrzymania powoduje, że sama odchodzi. To smutne, ale i krzepiące, bo przypomina, że należy o nią zabiegać. Zwłaszcza w dłuższej relacji.
Zdjęcia:
Janko Ferlič serwisie Unsplash