Miesiąc: październik 2018

Para Młoda, aby uwiecznić chwile z tego ważnego dnia, decyduje się, na angaż fotografa lub – rzadziej – kamerzysty. Oczywiście wszyscy i tak będą robić zdjęcia we własnym zakresie i pamiątek będzie przybywać. Niemniej, nieco zapomnianym zwyczajem, a na pewno nie tak często spotykanym jest księga gości, która posłużyć ma zaproszonym osobom na pamiątkowy wpis.

Księga gości nie jest rozwiązaniem popularnym, ale dobrze wkomponowana w przyjęcie weselne i odpowiednio angażująca w jej wypełnianie, potrafi być, wartością dodaną do każdej imprezy. I właśnie odpowiednie zaangażowanie gości jest kluczowym aspektem, który o wszystkim decyduje, bo im bardziej rozbudowana księga lub księga wymagająca konkretnym wpisów, tym więcej przysporzyć może problemów. Dodatkowo, nie każdy będzie wiedzieć co wpisać lub jego stan (%), może mu na to nie pozwolić. Zatem jak się za to zabrać, aby wszystko przebiegło sprawnie, a goście nie bali się do niej podchodzić?

Rodzaj wpisu

Najważniejszą kwestią każdej księgi gości jest rodzaj wpisu na jaki się zdecydujemy. Warto tutaj powtórzyć kwestię z poprzedniego akapitu: im bardziej rozbudowana księga, tym więcej może przysporzyć problemów. Niemniej, podstawową formą, z którą spotykamy się najczęściej, jest czysta kartka – w wybranym przez nas rozmiarze. Jest to najmniej wymagający rodzaj wpisów i śmiało może pokusić się o tezę, że właśnie taki rodzaj jest najchętniej wypełniany przez gości weselnych. Przede wszystkim, w żadnej sposób nie zmusza ich to do wymyślania przedziwnych życzeń lub pisania opowiadań. Jednocześnie, jeśli do księgi ustawi się kolejka, to można spodziewać się, że kolejni goście nie będą czekać tak długo. Sam podpis lub jedno miłe zdanie, w zupełności wystarczy.

Z drugiej strony, można wybrać właśnie taką księgę, która bardziej zaangażuje gości. Na rynku można znaleźć księgi z gotowymi do wypełnienia krótkimi ankietami lub życzeniami dla Pary Młodej. Wybór takiej księgi jest kwestią własnego gustu, ale trzeba pamiętać, że taki rodzaj wpisu jest angażujący, co bezpośrednio może zniechęcać gości. Jednocześnie, jeśli wybierzemy jeden moment w trakcie wesela na jej wypełnienie, to goście mogą zanudzić się w kolejce do jej wypełnienia, a co nie którzy, zrezygnują w ogóle.

Księgę gości i sposób jej wypełnienia można również przygotować samemu. Nie trudno znaleźć poradniki, które pokażą nam krok po kroku jak ją wykonać. Na pewno to dobry sposób na zaoszczędzenie kilku złotych. Dodatkowo, wiele sklepów z asortymentem weselnym oferuje przygotowanie spersonalizowanej księgi gości. Zostanie ona wykonana według naszego pomysłu przez profesjonalistów. W związku z tym, jeśli zdecydujemy, że właśnie z użyciem księgi gości weselnych chcemy stworzyć sobie ładną pamiątkę, to warto popytać w sklepach.

Kiedy i gdzie wypełniać?

Problem z odpowiednim czasem do wypełnienia księgi gości pojawia się zawsze. Każda impreza weselna ma swoje stałe punkty i one raczej się nie zmieniają, co powoduje, że odpowiednimi momentami jest czas pomiędzy nimi. W pierwszej kolejności, dobrym czasem do wypełnienia księgi gości weselnych jest moment wręczania prezentów. Najczęściej odbywa się to tuż po ceremonii ślubnej, kiedy to goście stają w kolejce do składania życzeń i właśnie wręczania upominków Parze Młodej. Wtedy z boku można zorganizować miejsce, aby ci którzy stoją w kolejce lub już złożyli życzenia, napisali coś miłego. Jest to chyba najmniej inwazyjny moment w trakcie całego ślubnego przedsięwzięcia. Dodatkowo, powoduje to, że raczej wszystkim będzie się chciało i księga posiadać będzie wpisy wszystkich gości.

Drugim rozwiązaniem jest zorganizowanie miejsca na uboczu – o ile sala weselna posiada takie miejsce -, do którego goście weselni, będą mogli podchodzić, kiedy będą mieć na to ochotę. Niestety może to spowodować, że nie dostaniemy wpisu od każdego. Ktoś może zapomnieć, albo poniesie go dobra zabawa. Miejsce na uboczu z reguły wybiera się z uwagi na bezpieczeństwo księgi. Bowiem powinna ona znajdować się jak najdalej od potraf i napoi, aby przypadkiem ktoś jej nie pobrudził lub zniszczył.

Para Młoda może również zaangażować moment, w którym poprosi gości o symboliczny wpis. Kwestia ta powinna być wcześniej ustalona z wodzirejem lub zespołem weselnym. Zapewne samo poinformowanie ich o chęci zorganizowania czegoś takiego spowoduje, że pomogą nam w doborze idealnego momentu i zachęcać będą gości do jej wypełnienia.

Trzeba pamiętać, że jeśli decydujemy się na wybór jednego momentu w trakcie wesela na wpis do księgi lub na umiejscowienie jej w jednym miejscu, aby każdy mógł podchodzić kiedy chce, to można, a nawet trzeba, przypomnieć przynajmniej raz gościom o jej istnieniu i że miło wam będzie, jeśli wpiszą się do niej.

Wygląd księgi gości

Wygląd księgi gości częściowo został poruszony we wcześniejszym akapicie, niemniej, warto przypomnieć, że jeśli decydujemy się na ten rodzaj upamiętnienia naszego ślubu, to standardowa księga składa się z trzech części: zabezpieczenie księgi, okładka i środek (kartki). Te ostanie mogą być czyste (wielkość księgi zależny jest wyłącznie od naszych preferencji) lub przygotowane pod wybrany przez nas rodzaj wpisów.

Sam styl i okładka zależna powinna być przede wszystkim od naszego gustu i motywu przewodniego wesela. Motyw księgi gości można wybrać pod wystrój sali weselnej lub motyw przewodni ślubu – o ile na taki się decydujemy. Z drugiej, wygląd księgi można wybrać pod nasze własne preferencje, nie zależne od motywu ślubu lub wystroju sali weselnej -, i rzeczy ważne dla nas. Nic nie stoi na przeszkodzie, aby księga miała na okładce motyw z Pulp Fiction lub logo waszej ulubionej gry. Może również nawiązywać do ważnych dla was przeżyć.

Księga gości, to niekoniecznie księga w dosłownym rozumieniu tego słowa. Może to być piłka lub koszulka ulubionego sportowego zespołu, na której znajdą się podpisy każdego gościa. Ogranicza was jedynie wasza wyobraźnia.

Decydując się na zakup księgi gości, pamiętajmy, aby odpowiednio ją zabezpieczyć. Czasami kartki z życzeniami, które otrzymujemy w prezencie od gości, potrafią się zgubić, więc warto zainwestować w księgę, która będzie posiadać solidne wykonanie lub futerał, który powinien go zabezpieczyć na przyszłość. Dodatkowo, czasami do księgi dokładane są pudełka, w którym spokojnie poczeka na wieczorne wspomnienia.

Wybór księgi gości, jako jednej z formy upamiętnienia tak ważnego dnia w naszym życiu jakim jest ślub, jest wyborem wyłącznie naszym. Nie jest to tradycja, ani tym bardziej, jakikolwiek wymóg. Jeśli chcemy, to możemy kupić piękną i zdobioną 24-karatowym złotem księgę lub wykonać ja sami. Na rynku znajduje się masę motywów do wyboru. Jednocześnie, jeśli tylko sobie tego zażyczymy, to księga nie musi być księgą, a na przykład koszulką Barcelony. Niemniej, najważniejsze w tym wszystkim, aby forma wpisu i czas wpisu, był wygodny dla gości.

Zdjęcie:
Anastasia Zhenina serwisie Unsplash

Nie ma nic gorszego niż zaproszenie na wesele, na które nie chcemy iść – i zaznaczymy to od razu, nie, że nie możemy, tylko nie chcemy. Powodów może być milion. Nie odpowiada nam termin, nie lubimy Pana Młodego, zazdrościmy figury Pannie Młodej, nie mamy z kim iść lub nie lubimy wesel. Każdy znajdzie sobie coś dla siebie. Niemniej, należy się zastanowić, czy wypada nam odmówić i jak powiedzieć, że nie chcemy iść?

Na blogu pojawia się, raz na jakiś czas, wzmianka, że wesele nie jest żadnym przymusem i niczego na nikim nie wymusza. Ślub dwojga zakochanych i impreza, którą organizują z tego powodu, powinna być czymś, w czym wszyscy chcą uczestniczyć. Cieszyć się możliwością celebracji tego dnia i uśmiechać na samą myśl o tych wszystkich gościach i możliwościach rozmowy z nimi. Zapewne właśnie tak wyglądałaby idealna definicja ślubu i wesela – wszyscy chcą. Jednak realia są trochę inne. Nie wszyscy, którzy tego dnia pojawią się w domu weselnym o tym marzyli i pewnie chcieliby być gdzie indziej. Niektórzy nie potrafią odmówić, bo czują, że im nie wypada, a inni boją się lub nie wiedzą jak powiedzieć, że nie mają ochoty brać w tym cały przedsięwzięciu udziału. Stając przed takim dylematem, musimy na wstępie wiedzieć, że jeśli nie chcemy, to nie musimy iść. Nikt nas do niczego nie zmusza, a jednocześnie nikt nie powinien mieć do nas jakichkolwiek pretensji. Nie ma do tego prawa.

Relacje międzyludzkie są zawiłe i budowane w oparciu o poznawanie się lub o momenty. Te drugie, to niespodziewane emocje, które potrafią wyryć trwały ślad w naszej głowie i jednoznacznie skojarzyć je z daną osobą. Nie nam oceniać teraz, które z tych relacji są trwalsze, niemniej można przyjąć, że relacje w rodzinie i przyjaźni mają najczęściej ten pierwszy charakter. Tak więc, jeśli ktoś, kogoś zaprasza na swoje wesele, a jeśli ta osoba nie chce przyjść, to nie uważam, że powinniśmy traktować go gorzej lub co gorsza strzelać focha. Naturą ludzką jest różnica charakterów. Jedni chcą spędzać wieczór w domowym zaciszu, a inni w klubie. To autonomia i ją, w kontekście innych ludzi, musimy zaakceptować, ale na pewno nie wyciągać daleko idących wniosków i skreślać kogoś po jednej decyzji.

Jednak z drugiej strony, zwłaszcza kobiety, a w kontekście wesela, Panna Młoda, może strzelić focha. Do tego im bliższa osoba jej odmówi, tym foch będzie większy i jeśli chcemy mierzyć wszystkich tą samą miarą, to należałoby napisać, że ma do tego prawo. Niemniej, nasze zachowanie, to drażliwy temat i każdy przypadek pasowałoby rozwiązywać indywidualnie, w oparciu o indywidualnym charakter i daną sytuację, w której się znajduje. Ciężko tutaj znaleźć złoty środek, ale można pokusić się o teorię, aby być wyrozumiałym dla drugiego człowieka, schować dumę do kieszeni i zaakceptować, że ktoś nie chce przyjść. Bo nie przyjście na wesele nie oznacza, że ktoś nas nie lubi.

Nie chce iść na wesele.

Jeśli otrzymamy zaproszenie na wesele, to mamy prawo, aby nie przychodzić. To przywilej, a nie rozkaz. Nigdy nie napiszę, że odmawiając wyjdziemy z całości z twarzą. Nie jest to zależne od nas. Możemy zrobić wszystko idealnie według tego co podpowie nam niejeden poradnik i pani w porannej telewizji, jednak to jak zostaniemy odebrani i potraktowani, nie zależy od nas. Jeśli mamy szczęście, to po prostu ktoś to zrozumie, albo będzie udawać, że tak jest. Niemniej, śmiało można przyjąć, że po drodze mogą wystąpić pewne komplikacje, które jednak można zminimalizować.

Przede wszystkim, liczy się termin odmowy. Powinniśmy zrozumieć, że im szybciej o tym powiemy, tym lepiej. Szybsza odmowa, to spokój ducha dla nas i spokój dla organizatorów, bo co zrobić z takim delikwentem, który odmówi dzień przed? Albo zdecyduje, że nic nie powie i na koniec nie przyjdzie? Stolik przygotowany i opłacony, posiłki opłacone, a nas nie ma. Można zrobić tak tylko w jednym przypadku, jeśli jesteśmy debilami. W każdej inne sytuacji nie wolno nam tak uciekać od odpowiedzialności. Musimy poinformować Parę Młodą, że nie nas nie będzie, a czy przy tym powiemy prawdę, czy nie, to sprawa drugorzędna.

No właśnie, co w ogóle powinniśmy powiedzieć, aby zminimalizować ewentualną katastrofę? Najlepiej podejść do tematu dyplomatycznie i powiedzieć, że bardzo dziękujemy za zaproszenie, że jest nam niezmiennie miło, że życzymy wszystkiego dobrego, ale… tutaj należy wstawić odpowiedni powód. Można poinformować, że nie chodzimy na wesela lub ich nie lubimy. Jeśli rzeczywiście tak czujemy, to posługujemy się prawdą, jesteśmy szczerzy, a nasze sumienie jest czyste i najprawdopodobniej trafimy do nieba. A tak naprawdę, to po prostu informujemy kogoś, tak od serca, że ta impreza nie jest dla nas i zapewne będzie ona męczarnią. Ważne, aby w tym wszystkim postawić sprawę jasno. Nie wymyślać i nie tworzyć koła na nowo. Nie lubimy i już.

Jednak jeśli chcemy znaleźć lepszy powód, to zawsze można powiedzieć, że akuratnie tego dnia mamy coś ważnego w pracy lub nie dostaniemy wolnego w ogóle, albo szykuje się służbowy wyjazd. Można poinformować, że to wszystko wina partnera, bo nie mamy z kim iść, a sami nie chcemy tam siedzieć (wkrótce o byciu samemu pojawi się tekst) i boimy się ostracyzmu. Tak naprawdę, jeśli znajdziemy powód chodź trochę poważniejszy niż zajmowanie się kotem, to będzie to dobry powód. Jeśli ktoś w tym momencie zastanawia się, czy nakłaniam do kłamstwa, to cóż, czasami ono jest na miejscu. Tak zostaliśmy skonstruowani i aby kogoś mocno nie urazić, to mówimy półprawdę lub kłamiemy. Mimo, że kłamstwo samo w sobie jest złe, to w niektórych przypadkach jest wskazane. Zresztą dobrze naturę ludzką w tej kategorii opisywał pewien doktor z laską ze szpitalu diagnostycznego Prinstone-Plainsboro.

Jeśli nie chcemy iść na wesele, to nie idziemy. To proste. Ale w tym wszystkim musimy pamiętać, aby zachować się z godnością dla nas samych i organizatorów. Poinformujmy ich tak szybko, jak to możliwe i powiedzmy prawdę (albo nie). Z drugiej strony jeśli kogoś zapraszamy, to uszanujmy, że komuś nie musi podobać się spędzenie sobotniego dnia na przyjęciu weselnym. Co ważne, nie zachowujmy się przy tym, jakby to była największa obraza w życiu, a czyjaś nieobecność nie musi oznaczać, że nas nie lubi. Może lubić i to bardzo, ale za to nie lubi weselnych klimatów.

PS. Z drugiej strony ktoś mógł lub ma romans z narzeczoną/narzeczonym i nie chce w tym brać udziału.

Zdjęcie:
Priscilla Du Preez serwisie Unsplash

Pojęcie miłości w kulturze i popkulturze przybiera różną formę i ciężko jest spiąć klamrą wszystkie definicje tego słowa. Do tego, czy o miłości możemy mówić i pisać jako o słowie, skoro dla wielu z nas jest to doznanie niemalże metafizyczne? Doznanie, które często, wymyka się spójnej logice? Książka Bogdana Wojciszke „Psychologia miłości”, prezentuje czytelnikowi podejście współczesnej nauki do tytułowego zagadnienia. Stara się skonfrontować nasz intelekt z definicją niemalże matematyczną i rozkłada miłość od stanu zauroczenia do jej zakończenia. Wywala do góry nogami naszą wiedzę i pokazuje, że to co do tej pory uważaliśmy za miłość, ma pewny logiczny ciąg, który może mieć swoje konsekwencje.

Zacznijmy od najważniejszego. Wiele osób może mieć problem z zestawieniem miłości z pojęciami naukowymi i spojrzeniem na nią przez pryzmat badań, logiki i pewnej statystki. Można ulec wrażeniu, że robiąc to, miłość straci swój romantyczny wymiar, ale nic bardziej mylnego. Takie spojrzenie może sprawić, że samo doświadczenie miłości znacznie się zmieni i będzie bardziej świadome. Dodatkowo, prezentowane treści prowadzą czytelnika przez każdy aspekt uniesienia. Zaczynając od zauroczenia, a kończąc na rozpadu związku. Można śmiało przyjąć, że powyższe obawy są charakterystyką pierwszego rodzaju czytelnika, bo drugi, zdecyduje się na książkę, posiadając już pewien zasób wiedzy. Nie zmienia to jednak faktu, że książka jest niemalże dla każdego.

Autor daje czytelnikowi siedem głównych rozdziałów. Przedstawia w nich bardzo obszerną wiedzę o miłości, prezentując ją z każdej strony i opisując w sposób wyczerpujący i co ważne, nie traktuje czytelnika jak idioty. Fakty, które są przedstawiane, poparte są badaniami naukowymi wybitnych profesorów, a zestawione ze sobą prowadzą do ciekawych konkluzji. Jednak to co może zniechęcić czytelnika, to matematyczne ujęcie miłości. W książce często pojawiają się liczby i tabelki, które reprezentują liczbową moc miłości. Takie podejście może przyprawić niektórych o ból głowy, ale taka właśnie jest miłość. Przedstawiona jest tutaj naga, bez otoczki zidiociałych komedii i wyidealizowanych banałów. Do tego, dzięki temu obalane są głupie mity. Kultura prezentuje miłość, która nie istnieje, a kult romantyzmu jest jedynie mglistym przedstawieniem jej istoty. Rozmija się z nim i to bardzo.

Sam uważam miłość za uczucie szalenie mocne i niemalże tak samo destrukcyjne. Puste, obrzydliwe i pozbawiające sensu życia jak największa tragedia. Książka nie jest obojętna, na ciemniejszy aspekt miłości. Prezentuje jak przebiega proces rozpadu związku i zakończenia darzenia kogoś uczuciem. Jest w tym bezlitosna. Jednak pozwala to na późniejsze spojrzenie na niniejszy tytuł jak na pewną przestrogę i zarazem kierunkowskaz naszego uczucia.

Czytelnik zaznajamia się z powstawaniem związków przyczynowo skutkowych, każdego z etapów miłości, a wszystko zaprezentowane jest w sposób przystępny.

Napiszę, to raz jeszcze. Jest to książka naukowa, nie poradnik o szukaniu miłości. Jednocześnie, to zaledwie wstęp do strasznie szerokiego pojęcia, jakim jest miłość. Niemniej, jest to pozycja bardzo dobra i nie bojąca się podniesienia tematów ciężkich i niewygodnych.

Każda miłość ma początek w mózgu. Zwierzęcy atawizm i nawyki sprawiają, że patrzymy z rumieńcem na tą a nie inną osobę. Nie jesteśmy wyjątkowi i nasza miłość też nie jest. Jest efektem precyzyjnie zaplanowanej ewolucji i tylko minimalnego, praktycznie niezauważalnego naszego wkładu. Miłości daleko do modelu, który pokazywany jest na jarzącym się ekranie telewizora. Nie przychodzi sama, jest wynikiem pracy, a brak jej utrzymania powoduje, że sama odchodzi. To smutne, ale i krzepiące, bo przypomina, że należy o nią zabiegać. Zwłaszcza w dłuższej relacji.

Zdjęcia:
Janko Ferlič serwisie Unsplash